Trudna emocjonalność
Na wieść o śmierci kogoś bliskiego reagujemy niedowierzaniem. Próbujemy to wyprzeć, tłumaczymy sobie, że to nie może być prawda… To jest naturalna reakcja obronna naszego mózgu. Mimo tego, że śmierć jest czymś naturalnym nigdy nie jesteśmy na nią gotowi, niezależnie od wieku.
Każdy z nas jest jednostką indywidualną i ma prawi przeżywać żałobę na własny sposób. Jednak w każdym przypadku wiąże się to z dużym wysiłkiem emocjonalnym. Niejednokrotnie odczuwamy wyczerpanie, brak chęci do życia, ból psychiczny. Rzeczywistość wokół nas staje się odrealniona, odczuwamy wewnętrzną pustkę.
Mimo tego, że żałoba jest przykrym i bolesnym doświadczeniem jest jednak bardzo ważna. Tylko odpowiednie jej przeżycie pozwala nam wrócić do normalnego funkcjonowania, do odnalezienia nowego sensu życia.
Okres trwania żałoby
Żałoba to cały proces, nie można konkretnie określić ile powinna trwać i jak powinna przebiegać. Najczęściej podawany optymalny czas trwania żałoby to rok, maksymalnie dwa. Jednak czasu, którego każdy indywidualnie potrzebuje nie da się określić. Niektórzy zaakceptują śmierć bliskiej osoby po 6 miesiącach, inni dopiero po kilku. Nie mylmy jednak zakończenia żałoby z pozbyciem się smutku na wskutek przywoływanych wspomnień. Końcem procesu żałoby jest moment w którym nie odczuwamy intensywnego bólu podczas wspominania osoby zmarłej, który nie pozwalał nam normalnie funkcjonować. Jednak smutek najprawdopodobniej będzie występował zawsze, gdy spojrzymy na zdjęcia czy przedmioty należące do tej osoby.
Jak sobie radzić?
Przede wszystkim pamiętajmy, aby dzielić się swoimi odczuciami. Niektórym pomaga rozmowa z przyjacielem, członkiem rodziny, innym natomiast rozmowa z zupełnie obca osobą, która ma odpowiedni dystans do sytuacji. Szczera rozmowa zawsze przynosi przynajmniej częściową ulgę dla duszy…